"Ugly Betty" - recenzja

Ugly is the new Funny!

Kiedy emocje przed zbliżającą się ceremonią rozdania Złotych Globów sięgały zenitu postanowiłem bliżej przyjrzeć się produkcji, która była czarnym koniem według amerykańskich krytyków. "Ugly Betty" - serial, który stał się kwintesencją procesu, który ma obecnie miejsce w amerykańskim światku telewizyjnym, ale first things first jak to mówią anglosasi.

"Ugly Betty" to nowość sezonu 2006/2007 ze stajni ABC, w której producent wykonawczy - Salma Hayek - osiągnąwszy stosowny do tego typu zachowań wiek (40 lat) wraca do korzeni, czyli latynoamerykańskich telenoweli (gdzie debiutowała jako aktorka). Serial luźno bazuje na kolumbijskim pierwowzorze, w którym nosząca aparat, rozczochrana brzydula zostaje zatrudniona w piśmie o modzie z najwyższej półki, tylko po to, by nowy redaktor naczelny nie miał pokusy zaciągnięcia kolejnej asystentki do łóżka. Produkcja czerpie również garściami z filmu "Devil  Wears Prada" (niektóre kwestie są  żywcem przeniesione z filmu do serialu).

Serial jest kwintesencją procesu mieszania gatunków i auto-ironii, które zapoczątkowały takie produkcje jak "Desperate Housewives - Gotowe na Wszystko", "Weeds - Trawka", czy "Monk - Detektyw Monk". "Ugly Bety" w smaczny sposób prześmiewa się ze stereotypów dotyczących mniejszości latynoametykańskiej, kpi ze świata mody i z samej konwencji telenoweli (Salma Hayek gościnnie występuje jako aktorka telenoweli oglądanej przez bohaterów).

I nawet jeśli wbrew zapewnieniom twórców, że serial opowiada historię o wewnętrznym pięknie, uważam, iż warstwa fabularna nie jest najgłębsza ani najbardziej porywająca, to zupełnie nie przeszkadza w spędzeniu przed telewizorem pełnej śmiechu godziny. Zwłaszcza, że w roli tytułowej bohaterki sprawdza się naturalna i spontaniczna America Ferrera. Po za tym, celem tego serialu nie było skłonienie do refleksji, a raczej zapewnienie widzom soczystej porcji rozrywki. A jak wszyscy dobrze wiemy, Amerykanie w tym są najlepsi.

***
"Ugly Betty" ABC
oficjalna strona serialu