Życie na fali (The O.C.) - recenzja

Od mniej więcej miesiąca można oglądać na antenie TVN premierowe odcinki kultowego wśród amerykańskich natolatków serialu The O.C., opowiadającego o życiu młodych ludzi w prawie idyllicznym świecie kalifornijskiej klasy wyższej.Pozostawiając na boku mile świadczący o władzach stacji fakt, iż jednak chciali zadbać o wakacyjnego widza proponując im, z moich wiadomości wynika, iż conajmniej dwa sezony nowego programu, przejdźmy do istoty recenzji.

Jak już wspomniałem bohaterowie przynależą do powiedzmy to sobie szczerze, rozpieszczonych bardziej lub mniej, bogatych nastolatków . Idylliczny świat telenoweli kreowany przez ściany utrzymane w tonacjach pomarańczowo-beżowo-brązowych. Dołącza do nich (jak dla mnie w dość nieprzekonywujący sposób) chłopak z nienajjaśniejszą przeszłością. Cała fabuła pierwszej serii opiera się na perypetiach niedostosowanego do świata przyjęć nowego.

Mamy wartkie zwroty akcji. Tak bardzo wartkie, że scenarzyści, aby nie zwalniać tempa, raczą nas co jakiś czas kolejną, schematyczną postacią. Właśnie, bohaterowie są bardziej niż schematyczni: milczący chłopak z przeszłością, miss cheerleaderek, anorektyczkę z problemami, irytującego acz zabawnego dziwaka, a wśród starszej obsady, harpię lecącą na mężczyzn z grubym portfelem.

Jedyna postać, stonowana i wyważona, pojawiła się tylko na mniej więcej 10 odcinków i na pożegnanie niestety nie oszczędzono jej wyciskającej łzy sceny. Cóż mogę powiedzieć. Serial do mnie kompletnie nie przemawia. Zastanawiam się, co zrobią twórcy jak już wszystkie panny i mężatki skończą w różnorakich kombinacjach w łóżku z głównymi bohaterami. Nie, w zasadzie się nie zastanawiam, nie warto. Jedyne, co można wynieść z tego serialu to muzyka. Nic więcej.


***
"Życie na Fali" ("The O.C.") TVN, poniedziałek-piątek, 14:30
oficjalna strona serialu